De regio Zuid-West kondigde een mooi programma aan onder het motto “REO: rijden, varen en beleven”. Als echte Rotterdamse was ik meteen getriggerd. Want wat zeiden wij vroeger op school als er gevraagd werd waar je op vakantie naar toe ging? Naar REO. Rotterdam en omstreken dus.
Nou dat hebben we geweten, dat rijden, varen en beleven.
Om 9.00 uur verzamelden 26 equipes zich in een uitspanning in Poortugaal. De opkomst getuigde reeds van de bekende Rotterdamse diversiteit. Een Jaguar met Duits kenteken, eentje met Belgisch kenteken, prachtige klassiekers zoals een XK 120, maar ook strakke moderne modellen. Ook de equipes waren divers: een equipe bestaande uit twee dappere jongedames die hun eerste tocht reden in vaders Jaguar, equipes met vaders en zonen, met echtparen, met vrienden enzovoorts. Oude bekenden, maar ook nieuwe gezichten.
Na de koffie met onvermijdelijke appeltaart stuurde Jan Burghoorn ons om 10 uur op pad.
De route ging via Spijkenisse (Spikecity voor Rotterdammers), Geervliet, Zwartewaal richting de Maasvlakte. De regio Zuid-West had, zoals gebruikelijk, prachtig zonnig weer besteld, dus de kappen konden open.
Het was maar goed dat tijdens de briefing al was meegedeeld dat we sommige verkeersborden konden negeren. Verboden in te rijden op werkdagen, stond er. Hetgeen bij ons in de auto tot de discussie leidde of het nu een “werkdag” was of niet….
Om 11.30 uur precies gooide de rondvaartboot de trossen los. Het was even doorrijden geweest om de boot daadwerkelijk te halen, en ook een verlate equipe kon nog net aanmonsteren voordat de loopplank werd opgehaald.
Tijdens de anderhalf uur durende rondvaart voeren we langs indrukwekkende containerschepen, met soms wel meer dan 20.000 containers aan boord. Vanaf het water realiseer je je pas hoe ontzettend groot deze supertankers zijn. En wat er allemaal voor nodig is om zo’n container aan en van boord te krijgen, ook al gaat het meestal volautomatisch zonder kraandrijvers. Er was heel erg veel te zien, maar de beroemdste kraandrijver van Rotterdam, Lee Towers, hebben wij niet in het vizier gekregen.
De lunch was enigszins weerbarstig, maar dat lag meer aan medewerkers van Futureland, dan aan de organisatie. De broodjes waren in ieder geval heerlijk.
Daarna was het snel weer de voertuigen in omdat we om 16.00 uur in Rotterdam verwacht werden. Uw verslaggevers reden bij Oostvoorne verkeerd (waarschijnlijk omdat we ons zaten te vergapen aan de prachtige huizen aldaar) en zagen elke molshoop en elk konijnenhol voordat we weer op de goede route zaten. Via Hellevoetsluis, Oudenhoorn, Zuidland, Biert en nog talloze andere gehuchten waarvan we het bestaan niet kenden, reden we via de A15 naar Rotterdam. Het was effe doorkachelen, maar dat kan een Jaguar-rijder wel !
In de stralende zon wandelden we in Rotterdam met gids langs de kubuswoningen, kregen uitzicht op het Witte Huis (helaas niet letterlijk op het Witte Huis), slenterden we door de Markthal, langs de Laurenskerk en uiteindelijk naar het Schielandshuis.
De gids wees ons op het standbeeld van Pim Fortuyn en ook op het beeld van Zadkine (in de volksmond “Jan Gat”). Een interessante rondleiding en velen zeiden toch zeker eens terug te komen om deze vernieuwde stad eens goed te bekijken.
Tijdens de borrel in het Schielandshuis konden we bijkomen van een prachtige, maar volle dag. Het optioneel diner was in “Beet”, een restaurant met als specialiteit vis van de landelijk bekende Rotterdamse firma Schmidt. Degenen die zich niet voor het diner hadden aangemeld (maar ook degenen die zich wel hadden aangemeld maar toch aan tafel aanschoven), hebben wat gemist. Het concept was “sharing”, na zo’n heerlijke dag met elkaar was het alleen maar gezellig om met een tafelgenoot samen in één bord te prikken. Moe maar voldaan sloten we deze topdag af.
Nico Slegtenhorst wederom bedankt voor de prachtige route, Hans Koopman dank voor de verzorging van de inwendige mens, en Jan Burghoorn dank voor alle regelarij.
Jan en Helma Leonhard
