Afgelopen zomer was het weer tijd voor een van mijn periodieke opwellingen van mijn voorliefde voor Jaguars. Van kleins af aan ben ik Saabliefhebber, maar al snel ontwikkelde ik een bredere interesse voor andere auto’s: klassiekers in het algemeen, automerken met karakter (excuses voor deze uitgemolken term) en tijdeloze en chique vierwielers genieten de voorkeur. Logischerwijs bestaat een significant deel van mijn to-own list dan ook uit Jaguars. Rond mijn twaalfde heb ik denk ik voor het eerst de verschillen tussen de series 1, 2 en 3 E-types bestudeerd en baalde ik voor mijn verjaardag een E-type serie 3 modelauto kreeg in plaats van een serie 1. Gelukkig was ik geen enorm ondankbaar kind en hield ik dat voor me.
Tijdens die opwelling afgelopen zomer kon ik weer avonden lang fantaseren over het bezit van een Jaguar. Alle tabbladen met Saabs bleven gesloten en Marktplaats, Autoscout en gaspedaal werden afgespeurd naar klassieke dan wel moderne Jaguar XJ’s. Dankzij mijn ruime ervaring in het verspillen van tijd aan het kijken naar het auto-aanbod, wist ik dat een clubsite zo nu en dan interessante aanbiedingen schuilhoudt voor het brede publiek. Op die manier kwam ik op de JDCH-pagina terecht, alwaar het eerste bericht van het Jong- en Ouderprogramma geplaatst stond. Mijn enthousiasme schoot door het dak, een opzet voor een e-mail stond middernacht klaar en enkele weken later trof ik Rien Paans voor een korte tourrit met als doel een video te maken voor de introductie van het JDCH Jong- en Ouderprogramma.
Eindelijk zou er een uitgebreide kennismaking met de E-type komen! Echter had ik eerder ook al kansen gegrepen om een E-type te kunnen ervaren. Onder andere enkele minuten in de bijrijdersstoel van een E-type serie 1 FHC uit 1966, die ik had geregeld voor de tentoonstelling bij een James Bond concert van mijn plaatselijke harmonie. Slechts honderden meters met een enkele flinke dot gas lieten een enorme indruk achter. Overigens lukte het later om zelfs een Aston Martin DB5 in Silver Birch te strikken voor diezelfde tentoonstelling, maar de afspraak met de E-type liet ik staan. Ik wilde immers geen kans onbenut laten om een E-type in de buurt te hebben.
Ongeveer tien jaar later stond mijn afspraak met Rien en zijn Jaguars. Van tevoren wist ik eigenlijk niet of we samen zouden rijden in zijn E-type of XJ-S, ik achter hem aan zou rijden in mijn eigen auto, of dat ik zelf in een van de Jaguars zou mogen rijden. Ondanks dat ik er dus bijna niet op durfde te hopen, maakte ik me de dag voor de afspraak al zorgen of ik wel achter het stuur van de E-type zou passen. Sinds mijn vorige E-type-episode was ik namelijk nog wat centimeters gegroeid, slechts enkele verwijderd van de twee meter (en in de breedte heeft er ook een geringe toename plaatsgevonden sinds mijn studententijd). Eenmaal aangekomen bij Rien was het plan snel gemaakt: ik zou kort plaatsnemen in de XJ-S, terwijl Rien de E-type warm reed en onderweg een stop om te wisselen.
Wat een eer dat ik in zulke bijzondere auto’s mocht rijden! En wat een opluchting dat ik mijn benen tijdens het proefzitten in de E-type onder en langs het houten stuur in de goede richting van de pedalen gevouwen kreeg. Er was precies genoeg ruimte om mijn voetstrekkers aan te kunnen spannen om ook het rempedaal te kunnen bedienen. Vervolgens eerst achter het stuur van de XJ-S; aangezien ik worstelde met de camera apparatuur voor de Jong en Ouder video, vergat ik zowaar te genieten van mijn eerste rijervaring in een V12, maar dat haal ik later nog wel eens in. Tijdens de korte stop stapte ik over in de E-type; paste als de spreekwoordelijke (strakke) handschoen! Eerlijk is eerlijk, ik had ook een korte instructie nodig hoe om te gaan met de Moss bak, want ik wilde de eerste meters te bescheiden en voorzichtig zijn. Het gevoel kwam gelukkig snel en de bochtige smalle dijk bracht al direct alles naar boven wat een E-type te bieden heeft. Wat een ongelooflijk geluid, wat een vermogen en souplesse in de opbouw daarvan en wat een balans in het onderstel. Deze E-typekwaliteiten overigens in willekeurige volgorde, want alles maakte een even grote indruk.
Tijdenlang dacht ik dat mijn verwachtingen van de E-type totaal onrealistisch waren en ik een volledig geromantiseerd beeld van deze automobiel had. Maar niets was minder waar. Hij deed alles precies zo, of nog veel beter dan ik verwacht had. Mijn to-own list behoefde na deze dag geen aanpassing. “Never meet your heroes” is weer eens vierkant ontkracht.
De video voor het JDCH Jong- en Ouderprogramma: klik hier
Joep van Dam
Young Jaguar Enthusiasts
yje@jdch.nl
