Met een glaasje fris op een terras aan de Oude Rijn komt het E-type enthousiasme van Jan Sinoo al snel boven water. Een geanimeerd gesprek volgt maar eigenlijk mist een derde gesprekspartner. Eigenlijk zou Jans middelste zoon Arjan er ook bij hebben moeten zijn want hij was er mede de oorzaak van dat Jan Sinoo nu een E-type rijdt.
Hoe dat zit?
Jan was op zoek naar een project om samen met zoon Arjan aan te werken. Quality time met je zoon, mooier bestaat niet. Het had alleen niet veel gescheeld of er was helemaal geen E-type gekomen want Jans belangstelling ging vooral uit naar de XK 120. Arjan vond de E-type toch echt veel mooier, vooral de lijnvoering sprak hem aan en daar kan niemand hem ongelijk in geven natuurlijk. Jan deed dat ook niet dus de zoektocht naar een E-type begon.
Het project, de wagen waar aan gewerkt moest worden, werd gevonden in een licht gekleurde schoonheid met Californische inborst. Een series 1,5 want die hebben de mooiste koplampen. Een magneet werd gebruikt om te bemerken of de carrosserie veel of heel veel plamuur huisvestte en gelukkig viel dat allemaal reuze mee. Uiteraard moest de auto verder een grondige technische inspectie ondergaan bij een specialist en na de thumbs up van de inspecteur ging de auto de garage in. Daar werd de auto uit elkaar gehaald en stukje bij beetje opgeknapt. Vader en zoon deden niet alles zelf, sommige delen werden uitbesteed aan gespecialiseerde bedrijven. Soms moet je je beperkingen kennen voor het beste resultaat.
Uiteraard hielden de mannen Sinoo wel zelf de regie volledig in handen, de auto moest worden zoals zij dat graag wilden. Avond aan avond werd doorgewerkt aan de E-type, uiteraard soms wel onder het genot van een gezamenlijk biertje maar wel resultaat gericht. De E-type moest immers een echte rijdende auto worden en niet alleen maar een knutselobject.
Jan herinnert zich nog veel leuke momenten, zoals die zaterdagavond dat ze de benzinetank met geen mogelijkheid uit de carrosserie konden krijgen. Alles werd geprobeerd en Jan stond al wanhopig met de ijzerzaag in handen toen Arjan de tegenwoordigheid van geest had om eens op Youtube te gaan kijken om te zien of daar misschien geen handige tips te vinden waren. Jan had er zelf niet aan gedacht, het verschil in generaties werd toch wel eventjes getekend. De Youtube video gaf gelukkig de geheimen van de benzinetank prijs en met het losdraaien van twee boutjes lag de tank op de garagevloer. Al doende besteedden vader en zoon schurend, krabbend en ontroestend menig uurtje samen in de garage.
Nadat de auto tot het laatste opnieuw verzinkte schroefje was gerestaureerd werd gekozen voor een chique gun metal grey als nieuwe kleur en was de E-type klaar voor de weg. De ervaring van het rijden was uiteraard geweldig, wie zou anders verwacht hebben? Wat Jan wel opviel was dat de coupé wel wat rammelde. Alles was toch goed in elkaar geschroefd, de conclusie was al snel dat zo’n toch wat op leeftijd zijnde auto gewoon van zichzelf een rammeltje laat horen. We schrijven het af onder de noemer charme.
Een auto is geen kunstobject voor in de stalling, zelfs een Jaguar E-type niet. Er moest dus met de Jaguar gereden worden. Na een jaartje oefenen, waarbij eventuele kinderziektes verholpen konden worden, kwam de Gran Premio Nuvolari. Een regelmatigheidsrit, vergelijkbaar met de Mille Miglia. Twee keer (tot nu toe) werd deze rit gereden met de E-type. Het waren enorme belevenissen voor de familie Sinoo die ze niet snel zullen vergeten. Wij snappen dat.
Sommige mensen sleutelen aan een auto om het sleutelen zelf. Jan Sinoo en de zijnen denken daar anders over: het sleutelen is belangrijk, de gezamenlijke uurtjes die daar aan besteed worden zijn misschien wel nóg belangrijker maar het allerbelangrijkste is toch dat er aan het eind van de lange rit een werkende en glimmende auto beschikbaar is om prachtige reizen mee te doen. Daarnaast heeft Avelingen Restorarions ook een belangrijke rol gespeeld in de restauratie. Zo ervaar je in alles aspecten het genot van de auto die Jaguar E-type heet.
