Het laatste evenement van het seizoen 2021 – 2022 van regio Zuidwest bestond uit een driedaagse rit van 9 tot 11 september door West-Vlaanderen. Een regio die wij weliswaar in het verleden ook wel hebben bezocht, maar iedere rit levert verrassende plekjes op en het verveelt daarom nooit. Plaats van vertrek was Oosterhout waar wij met 23 equipes bijeen kwamen (dit aantal zou de dag daarna worden aangevuld tot 24). Het programma bevatte enige verrassingen in verband met het JDCH jubileum waarbij Jan Burghoorn in zijn toelichting op het programma zorgvuldig vermeed zelfs het kleinste tipje van de sluier op te lichten. Zo houd je de spanning erin.
Een bijzonder compliment betreft het routeboek. Dit is altijd interessante kost, maar deze keer is hier extra veel werk aan besteed. Naast een beschrijving van dorpen die wij aandoen, is ook een aantal legendes en verhalen opgenomen die van generatie naar generatie werden doorverteld en die – waar of niet waar – inzicht geven in het leven van de bevolking in de streek in het verre verleden.
De eerste rit voerde ons, deels via smalle wegen, naar de Luchthaven Antwerpen waar het Stampe en Vertongen Museum is gevestigd. Deze heren waren twee WO I-veteranen die enkele jaren na die oorlog een vliegschool hebben opgericht. Zij begonnen met een klein éénmotorig toestel (van hout) en het aantal toestellen is in latere jaren steeds uitgebreid. Deze – in onze ogen van nu – heel eenvoudige en uiterst kwetsbare toestellen zijn in WO II ingezet tegen de – toen – superieure Junckers en Messerschmitts. De Belgische piloten moeten echt helden zijn geweest. Het is een niet erg bekend museum, maar beslist de moeite waard.
Na de lunch een gevarieerde rit naar Lokeren. Na een kleine twee uur rijden bereiken wij ons hotel, een klein en mooi hotel en met – naar al bekend was – een heel goede keuken. Het werd dus een gezellige avond met lekker eten.
Zaterdag 10 september was een feestdag in verband met het 45-jarig jubileum van de JDCH. Het organisatieteam had een reisje met originele en geheel gerestaureerde wagons van de Oriënt Express voor ons georganiseerd. Om zo veel mogelijk een authentieke sfeer te creëren was aan de deelnemers verzocht zich te kleden volgens de mode van het begin van de 20ste eeuw. Veel van de dames waren prachtig gekleed, die zo mooi waren dat men bijna zou terugverlangen naar die periode. (Maar dan vergeet men dat Europa bijna in brand stond, het Habsburgse Rijk aan het wankelen was en de Tsarenfamilie ook niet in een te benijden positie verkeerde.) Overigens ook de heren lieten zich deze dag niet onbetuigd met een uitdos van onder meer een plantage-eigenaar, een echte maffioso en – als contrast – een arbeider uit die tijd.
Het diner die avond was extra feestelijk met veel deelnemers in hun historische kledij, met een conferencier en een DJ die veel JDCH-leden tot een dansje wist te verleiden. Kortom, een feestelijke avond. Terecht werd door Tineke Weeren een cadeautje aangeboden aan de leden van het organisatieteam (Jan Burghoorn, Hans Nico Slegtenhorst en Hans Koopman) als dank voor hun geweldige inzet voor deze tocht. Een warm applaus volgde.
Op zondag, de laatste dag, hebben wij een steenbakkerij in de omgeving bezocht. De ondergrond bestond uit klei, dus die was makkelijk te winnen. Maar de verdere bewerking was heel arbeidsintensief waarbij ook kinderen vanaf zes jaar in ploegendiensten werden ingeschakeld. Per persoon moest men per dag 6.500 stenen produceren. Deze nog natte stenen werden vervolgens gedroogd in grote opslagruimten. Het was een vrij ingewikkeld proces; veel ingewikkelder dan hier beschreven Maar de schrijnende arbeidsomstandigheden en de kinderarbeid zijn zaken die meer blijven hangen dan het, zeker ook interessante, productieproces.
Rond het middaguur werd een lunch geserveerd op het terras van Kasteel Cleydael in de omgeving van Antwerpen waarna de mogelijkheid bestond deel te nemen aan een borrel en facultatief diner in Breda. Een mooie afsluiting van drie gezellige dagen.
– Jan Savelbergh
